කොහොඹා කංකාරි ශන්තිකර්මය

 කොහොඹා කංකාරිය 

  පූජෝපහාර දැක්වීමට පවත්වනු ලබන ශාන්තිකර්මයකි. සතර කෝරළය, සතර කෝරළය, උඩු නුවර, යටිනුවර, හාරිස්පත්තුව, තුම්පනේ, දුම්බර, උඩපළාත, සත්කෝරළ ප්‍රදේශයන්හි මෙම ශාන්තික‍ර්මය පවත්වනු ලැබේ. මෙම ශාන්තිකර්මය කොහොඹා කංකාරිය, කොහොඹා කන්කාරිය, කොහොඹා යක්කම යන නම් වලින් හඳුන්වා ඇත.

                              පඬුවස්දෙව් රජුට වැදුනා වූ  දිවිදෝෂය තුරන් කිරීම සඳහා ශාන්තිකර්ම රාශියක් කරවූ බවත් එසේ පැවැත්වූ එක් ශාන්තිකර්මයක් කොහොඹා කංකාරිය නමින් හැඳින්වූ බැවත් කොහොඹායක් කංකාරියේ මහයාතිකාවෙන් කියැවේ.නර්තන, ගායන, වාදන, නාට්‍යමය විචිත්‍ර අවස්ථා රාශියකින් මෙම ශාන්තිකර්මය සමන්විතය.

                               එහෙයින් මෙම ශාන්තිකර්මය හඳුන්වාදීමේදී කොහොඹා කංකාරිය, කොහොඹා කංකාරිය හෝ කොහොඹා යක්කම යයි යොදනු වෙනුවට "කොහොඹා යක් කංකාරිය" යන නම වඩාත් සුදුසු ය. 

කොහොඹා කංකාරිය යන නමෙහි අරුත් මොනවාද ?

කොහොඹා :

                   'කොහොඹා යනු මෙම ශාන්තිකර්මයේදී පළමුවෙන්ම වඩින්නට වරම් ලබන දෙවියන්ගේ නම වේ. කොහොඹා යක් කංකාරිය පවත්වන්නේ අලුත් කොහොඹා, පරණ කොහොඹා සහ මහ කොහොඹා යන කොහොඹා දෙවි තුන්කට්ටුව මූලික කොට ගෙනය.පඬුවස්දෙව් රජුට වැදුණා යයි කියන දිවිදොස සුවපත් කිරීම පිණිස මලය දේශයෙන් පැමිණි මලය රජු එකී ශන්තිකර්මය අවසාන ලර ආපසු යන අවස්ථවේදී වැලිහෙළ නම් ග්‍රාමයේ කොහොඹ ගසක් යටදී කුමාරයෙකු නොමර යක් කළේය.ඒ කුමාරයා අලුත් කොහොඹා නමින් හැඳින්විය.ඔහුට මලය රජු විසින් එම ශාන්තිකරමයේ දෙවිවරුන් අතර මූලිකස්ථානය දුන්නේය. ඒ බව කොහොඹ කංකාරියේ කොහොඹ දෙවි කෝල්මුර වලින් මකියැවේ. ඔහු කොහොඹ ගසක් මුලදී හමු වූ නිසා කොහොඹ යන නම දුන් බව එම කවි වලින් පැහැදිලි වේ. මෙම ශාන්තිකර්මයට කොහොඹ යන පදය එකතු වූයේ එකී මූලික දෙවියන් කොහොඹ යන නමින් හඳුන්නු ලැබූ හෙයිනි. 

යක් :

              මෙම ශාන්තිකර්මයෙහි 'යක්' උඅන පදය යක්ෂ අර්ථයෙහි පමණක් නොව 'දෙවි' යන අර්ථයෙහිද යෙදේ. කොහොඹා යක් යන්නට කොහොඹා නැමැති යක්ෂයා හෝ කොහොඹා නැමැති දෙවියන් යන අර්ථ දිය හැකිය.

කංකාරිය :

           කොහොඹා යක් කංකාරියක් පැවැත්වීමේදී 'කංකාරියක් තියෙනවා' , 'කංකාරියක් නටනවා' යැයි කීම සාමාන්‍ය සිරිතය. මේ අනුව කංකාරි යන පදයෙන්ද කොහොඹා යක් කංකාරිය යන අර්ථයම කියැවේ.

          කාරිය යන්නෙන් කාර්යය, ක්‍රියාව, කටයුත්ත, කිස යනා දී අර්ථ ගම්‍යමාන වේ. එහෙයින් කොහොඹා යක් කංකාරිය යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ කොහොඹා නැමැති යක්ෂයා හෝ දෙවියාගේ ශාන්තිය අපේක්ෂාවෙන් පුද පූජා සහිතව පවත්වන කාර්යය 'ශාන්රතිකර්මය' යැයි ගැනීම යෝග්‍ය වේ.   

සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රදාය

 රාවණ රජු දක්වා දිගු යටගියාවකට හිමිකම් කියන සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රදාය වූ කලී සබරගමුව නමින් හඳුන්වන ප්‍රදේශයේ පවතින නර්තන සම්ප්‍රදායයි.රත්නපුර, කුරුවිට, කලවාන, පැල්මඩුල්ල, බෙල්ලන්බැඳිපැලැස්ස, බලංගොඩ, කහවත්ත ආදී වූ ප්‍රදේශයන්හි සබරගමු නැටුම් බහුලව දක්නට ලැබේ. අද වන විට සබරගමු ප්‍රදේශය මූලික කරගෙන වැඩි වශයෙන් පැවතුණද ලංකාවේ පැරණිම සිංහල නර්තන කලා ශිල්පය සබරගමු නර්තන කලාව බව විද්වත් මතයයි.

සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රදාය ස්වාදීන අමිශ්‍ර නර්තන සම්ප්‍රදායයකි.එහෙයින් සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රදායේ දේශීය ලක්ෂණ රැසක් දක්නට ලැබේ.සබරගමු නර්තනයේ යෙදෙන සෑම නැට්ටුවෙකුම තම නර්තනය සඳහා පුදගලයෙකු පෙරටු කර නොගෙන ඒ වෙනුවට තුනුරුවන් හා දෙවියන් පෙරටු කර ගනී. සබරගමු නර්තනය පුහුණුවන්නෙකු මුලින්ම කළ යුත්තේ හරඹ 36 ප්‍රගුණ කිරීමයි. එය නිම වු පසු පුහුණුවන්නාව ගායනය, වාදනය සහ නර්තනය සඳහා යොමු කරවීම සිදු වේ.

සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රාදයේ මූලික වාද්‍ය භාණ්ඩය දවුලයි.සමන්දෙවියන්ගේ ඇඳුම් කට්ටලයට සමාන ඇඳුම් කට්ටලයක් වන පබලු ඇඳුම් කට්ටලය මෙම සම්ප්‍රදායේ 

මූලික ඇඳුම් කට්ටලය වේ.මෙම නර්තන සම්ප්‍රාදාය තුළ 

ගම්මඩු, දෙවොල්මඩු, කිරිමඩු, ගීමඩු ආදී ශාන්තිකර්ම 

කීපයක් ප්‍රචලිතව දැකගර්ග හැකි අතර 

සබගමු නර්තන සම්ප්‍රදායේ මූලික ශාන්තිකර්මය 

ලෙස පහන් මඩුව සැලකේ. 

                            

                                පත්තිනි දේවියගේ සැමියා වූ පාලඟ කුමරු මරණයට පත් කරනලද්දේ මදුරාපුරයේ පඬි රජුය.ඊට පළිගැනීම් වශයෙන් පත්තිනි දේවිය තම පියයුරද කඩා පොළොවෙහි ගසා සත්‍යක්‍රියා කොට ඇගේ කෝපාග්නියෙන් මුලු මදුරාපුරයම ගිනිබත් කළාය.පඬි රජුවද මරණයට පත් කළාය.පසුව මල් වැසි වස්සවා කිරි උතුරවා ඇය මදුරාපුරයට සශ්‍රීකත්වය උදා කර දුන්නාය.එම සිදුවීම සිහිකරමින් වර්තමානයේදී පත්තිනි දේවිය මූලික පරිවාර දේවතාවන්ගේ පිහිට ආශිර්වාද පතා පහන් මඩු ශාන්තිකර්මය සිදු කරනු ලැබේ.

සබරගමු නර්තන සම්ප්‍රදායේ වන්නම් 18 කි. ඒවායේ රචකයා අවිනිශ්චිතය. විනෝදාස්වාදය අරමුණූ කොට ගෙන රචනා වූ බව පැවසිය හැකිය. උඩරට වන්නම් හා සමාන කමක් දක්වන වන්නම් නාම තිබුණද සබරගමු වන්නම් උඩරට වන්නම් වලින් වෙනස් වේ.සබරගමු වන්නම් බෙරපදය, තානම, කවිය, කලාසම, අඩව්ව යන කොටස් පහෙන් සමන්විතය.

 

පහතරට නර්තන සම්ප්‍රදාය

 ලංකාවේ රයිගම, ගාල්ල, මාතර, හම්බන්තොට,කලුතර,මිරිස්ස,බෙන්තර ආදී ලංකාවේ දකුණුදිග මුහුදුබඩ ප්‍රදේශ වල මෙම නර්තන සම්ප්‍රදාය ප්‍රචලිතය. පහතරට සිංහලයන් විසින් පහතරට නර්තන සම්ප්‍රදායට අපූර්ව නිර්මාණ බිහි කර තිබෙනු දැකිය හැකිය. ගොවිබිම ජනජීවිතය ජන ජීවිතයේ විශේෂ අවස්ථා සශ්‍රීකත්වය නිරෝගිබව ආරක්ෂාව ආදී කරුණු මූලික කරගෙන පහතරට නර්තන කලාව බිහි වෙයි.

පහතර නර්තන සම්ප්‍රදායේ මූලික වාද්‍ය භාණ්ඩය පහතරට  බෙරය හෙවත් දෙවොල් බෙරයයි.එය යක් බෙරය ලෙසින් ප්‍රචලිතව පවතී. පහතරට නර්තන සම්ප්‍රදායේ මූලික ඇඳුම් කට්ටලය දෙවොල් ඇඳුම් කට්ටලය/තෙල්මෙ ඇඳුම් කට්ටලයයි.  පහතරට නර්තන සම්ප්‍රදායේ ප්‍රද්හාන ශන්තිකර්මය දෙවොල්මඩු ශාන්තිකර්මයයි.පත්ති දේවතාවිය සහ දෙවොල් දෙවි මූලික වූ දෙවිවරු රැසක් පුද ලබන මෙම ශාන්තිකර්මයට පසුබිම් වී ඇත්තේ සේරමාන රජු හා සබැඳි කතාපුවතකි.

දිනක් සේරමාන රජ තුමා දිය කෙළියෙහි යෙදෙන අවස්ථාවේ විලෙහි තිබූ මානෙල් කඩා එය අවසාන කළ විට එහිසිට මැඩියෙකු නාසය දිගේ මොළයට ගිය බවත් මේ නිසා රජු හට දරුණු හිසරදයක් වැළඳුණු බවත් එම හිසරදය දුරු කිරීමට දෙවොල් මඩු ශාන්තිකර්මය පවත්වා ඇති බවත් මෙම කතා පුවතින් අනාවරණැය වෙයි. පත්තිනිය දෙවියන් මෙහි මූලික වශයෙන් පුද සත්කාර ලබන අතර දෙවොල්, කතරගම, නාථ, සමන්, විෂ්ණූ, වාහල, මංගර හා දොළැහ දෙවියන්ද පුද පූජා ලබති.මෙම දෙවොල් මඩු ශාන්තිකර්මය නර්තන අවස්ථා ගායන අවස්ථා වාදන අවස්ථා නාට්‍යමය පෙළපාළි රැසකින් සමන්විතය.

පහතරට නර්තන සම්ප්‍රදායට අයත් වන්නම් හඳුන්වන්නේ සින්දු වන්නම් නමිනි."සින්දු" යන්න ද්‍රවිඩ වදනල් බැවින් සින්දු වන්නම් ඉන්දියාවේ ආභාෂය මත නිර්මාණය වන්නට ඇතැයි සිතන අතර සින්දු වන්නම් 32ක් ඇත.දඹදෙණි යුගයේ අවසාන භාගයේදී හෝ කෝට්ටේ යුගයේ මුල් භාගයේදී මෙම වන්නම් රචනා වී ඇතැයි පිළිගැනේ.සින්දු වන්නම් නිර්මාණය වූ ආකාරය පිළිබඳව මත කීපයකි.තානම,බෙරපදය,කවිය,ඉරට්ටිය යන ආකෘතියෙන්  සමන්විතය. 

රංගවස්ත්‍රාභරණ, සරසිලි, ගායන විලාසය, වාදනය, ශාන්තිකර්ම පුදපූජා රටාව, අංගචලනයන් ආදිය අපූර්වය.භාව ප්‍රකාශන ගුණයෙන් සෙසු නර්තන සම්ප්‍රදායන් අභීබවා සිටී.